Ensemble Frédéric ZDJĘCIA

Orkiestra kameralna Ensemble Frédéric została wyłoniona spośród muzyków Orkiestry Symfonicznej Filharmonii Kaliskiej, a ideowo związana jest z pałacem myśliwskim Radziwiłłów w Antoninie - miejscem pobytu i twórczości Fryderyka Chopina. Stąd imię kompozytora w nazwie zespołu. Logo orkiestry to podobizna młodego Chopina naszkicowana przez księżniczkę Elizę Radziwiłłównę, właśnie podczas jego pobytu w Antoninie. „Chcemy nawiązywać młodością i składem wybitnych młodych muzyków do Fryderyka Chopina, który również tylko w nieco młodszym wieku, bo miał 19 lat, bywał w Antoninie i ten gejzer pomysłów i geniuszu właśnie zaczynał się rodzić, bo to są lata najbardziej intensywnej twórczości Chopina i ukształtowania się jego dojrzałego stylu” - mówił Adam Klocek, dyrektor Kaliskiej Filharmonii.

A zatem najmłodsi i najlepsi. Muzycy z Ensemble Frédéric związani są z Filharmonią Kaliską, ale współpracują także z tak renomowanymi zespołami jak orkiestra Sinfonia Varsovia, Narodowa Orkiestra Symfoniczna Polskiego Radia, Filharmonia Narodowa, Sinfonietta Cracovia czy Orkiestra Akademii Beethovenowskiej. „Orkiestra kameralna jest jak mały, zwinny, sportowy samochodzik ma możliwości, żeby dojść do stopnia perfekcji, który nie zawsze możliwy jest w dużym składzie symfonicznym, i to dotyczy wszystkich orkiestr. Takie małe, kameralne składy, złożone  z muzyków, którzy grają na wybitnym poziomie, to jest stopień precyzji i możliwość dopracowania detalu, jaka jest nieosiągalna w dużej orkiestrze. I nie mówię tu o orkiestrze filharmonii kaliskiej, tylko to jest moje zdanie generalne na temat wszystkich zespołów, dużych, symfonicznych” - tłumaczył Adam Klocek.

Wyróżniającą cechą członków orkiestry jest gra na starowłoskich instrumentach mistrzowskich. Są to skrzypce z warsztatu Andrea Guarneri z roku 1690, Carlo Giuseppe Testore z roku 1711, Domenico Montagnana z roku 1727, instrument włoski ze szkoły Lorenzo Guadagnini ca 1720, a takže wiolonczele: Giovanni Battista Rogeri 1694, na której niegdyś grał jeden z największych wirtuozów wiolonczeli Emanuel Feuermann oraz wiolonczela ze szkoły neapolitańskiej, Vincenzo Ventapane, z około 1750 roku.

Orkiestra wykonywała będzie repertuar od czasów baroku po muzykę współczesną i już wystartowała z koncertową działalnością. Jej debiutem był niezwykły wieczór z udziałem fortepianu smyczkowego skonstruowanego na podstawie pomysłu Leonarda da Vinci – viola organista. W piątek Ensemble Frédéric gra ze znakomitym bandoneonistą, Klaudiuszem Baranem – rektorem Uniwersytetu Muzycznego w Warszawie. W listopadzie wystąpi podczas finału festiwalu Wszystkie Strony Świata w Puławach. W grudniu - uświetni galowy koncert Wielkopolskiego Towarzystwa Kulturalnego w Sali Ziemi w Poznaniu oraz zarejestruje – w kaliskim kościele Jezuitów - dla TVP wieczór kolęd z udziałem m.in. Izabeli Trojanowskiej. Już zaplanowane jest na lato 2019 roku tournee po Niemczech, ale wcześniej orkiestra będzie także co miesiąc dawała jeden koncert w Kaliszu, wzbogacając w ten sposób program Filharmonii o perełki repertuaru kameralnego. Najlepsze produkcje Ensemble Frédéric będą prezentowane także na kanale YouTube.

A oto program dzisiejszego koncertu PIAZZOLLA & SCHUBERT, który obędzie się godzinie 19.30 w Sali koncertowa Filharmonii Kaliskiej:

F. Schubert - Quartett-Satz c-moll D 703

A. Piazzolla / instr. Tomasz Filipczak - Fuga y misterio

A. Piazzolla - Adios Nonino

A. Piazzolla - Oblivion

A. Piazzolla - Libertango

***

F. Schubert - Kwartet d-moll „Śmierć i dziewczyna” D 810

Astor Piazzolla stworzył nowy nurt - tango nuevo, poszukując w bogactwie zarówno barokowej harmonii jak i jazzu, a także muzyki klasycznej. Tango nuevo to misterna konstrukcja, gdzie wszystkie pozornie odległe inspiracje tworzą kunsztowną całość. W progrmie koncertu znalazły się m.in. najbardziej popularne kompozycje Piazzolli – Libertango i Oblivion. Pierwsze powstało jako symbol przejścia od starej sztuki komponowania tanga do tango nuevo.

Franz Schubert to przede wszystkim prekursor romantyzmu, twórca około 600 pieśni, symfonik i kameralista, kompozytor muzyki sakralnej i fortepianowej. Jak i wielu innych twórców z różnych dziedzin sztuki, został doceniony dopiero po śmierci. Komponował bardzo intensywnie, żył łapczywie, jakby przeczuwał, że jego podróż ziemska będzie krótka.

Klaudiusz Baran Akordeonista i bandoneonista, profesor Uniwersytetu Muzycznego im. Fryderyka Chopina, gdzie od 2016 pełni funkcję Rektora. Urodził się w Przemyślu. W 1995 roku ukończył Akademię Muzyczną im. Fryderyka Chopina w Warszawie w klasie prof. Jerzego Jurka. Jako stypendysta rządu francuskiego kontynuował studia w Conservatoire Paul Dukas w Paryżu w klasie prof. Maksa Bonnay’a. Jest laureatem m.in. I nagrody w Ogólnopolskim Konkursie Akordeonowym w Katowicach w 1993, I nagrody w Międzynarodowym Konkursie Akordeonowym w Castelfidardo (Włochy) w 1997 oraz I nagrody w Międzynarodowym Konkursie Akordeonowym w Paryż w 1997. Uczestniczył w wielu festiwalach: w Festiwalu „Warszawska Jesień”, Bydgoskim Festiwalu Laureatów Konkursów Muzycznych, „Forum Lutosławskiego” w Filharmonii Narodowej w Warszawie, Festiwalu Muzyki Współczesnej „Musica Polonica Nova” we Wrocławiu, Festiwalu „Musica Moderna” w Łodzi, Festiwalu Muzyki Akordeonowej w Kragujevcu (Serbia), Festiwalu „Bajan i bajaniści” w Moskwie, cyklu „Brawo Maestro” w Kąśnej Dolnej, Festiwalu „Skrzyżowanie Kultur” w Warszawie, „Dialogu Czterech Kultur” w w Łodzi, „EXPO 2008” w Saragossie, Festiwalu Muzyki Akordeonowej w Petersburgu, „Sezonie Kultury Polskiej” w Rosji, „Tango Festival y Mundial de Baile” w Buenos Aires, „Koncercie Roku” w galerii Porczyńskich w Warszawiei wielu innych. Jako solista współpracował z orkiestrami większości polskich filharmonii, m.in.: NOSPR, Orkiestra Polskiego Radia „Amadeus”, Sinfonietta Cracovia, Polska Orkiestra Radiowa, Orkiestra AUKSO, „Capella Bydgostiensis”, Camerata Academia, „Vratislavia”. Dresdner Philharmoniker, Philharmonie Meinengen i szeregiem innych, pod batutą takich dyrygentów jak: Agnieszka Duczmal, Hector Guzman, Zsolt Hamar, Reinbert de Leeuw, Jerzy Maksymiuk, Jiři Malat, Charles Olivieri-Munroe, Michał Nesterowicz, Reinhard Petersen, Daniel Raiskin, Mirosław Skoryk. Stefanos Tsialis, Krzysztof Urbański. Lucas Vis, Tadeusz Wojciechowski, Ryszard Zimak. Wspólnie koncertował z takimi artystami jak: Roby Lakatos, Ivan Monighetti, Julius Berger, Susana Moncayo von Hase, Krzysztof Jakowicz, Konstanty Andrzej Kulka, Tomasz Strahl, Andrzej Bauer, Michał Nagy, Vadim Brodski, Waldemar Malicki, Paweł Gusnar, Royal String Quartet inymi. W marcu 2009 roku miał okazję, w ramach „Amber Road Festiwal” w Kaliszu wspólnie z niemieckim wiolonczelistą Juliusem Bergerem i Orkiestrą Filharmonii Kaliskiej pod dyrekcją Adama Klocka wykonać kompozycję Sofii Gubaiduliny Siem słów Chrystusa ba krzyżu w obecności i z udziałem kompozytorki. Jest członkiem i założycielem takich zespołów jak: Tangata Quintet (z którym dwukrotnie był nominowany do Nagrody Fryderyk w 2004 i w 2005), Machina del Tango i DesOrient. Występuje solo, w zespołach kameralnych jak i z towarzyszeniem orkiestr symfonicznych w Polsce, jak i poza granicami kraju — we Francji, Włoszech, Austrii, Ukrainie, Rosji, Hiszpanii, Czechach, Niemczech, Białorusi, Luksemburgu, Serbii, Słowacji, Litwie, Estonii, Wielkiej Brytanii, Norwegii, Chinach, Szwajcarii i Argentynie. Jest zapraszany jako wykładowca na międzynarodowe kursy interpretacji muzycznej (Polska, Francja, Serbia) i juror konkursów krajowych i międzynarodowych (Polska, Włochy, Słowacja, Serbia). W 2003 roku ukazała się jego płyta nagrana dla wytwórni SonyClassical z solowymi i kameralnymi dziełami Astora Piazzolli, która otrzymała nagrodę Akademii Fonograficznej Fryderyk 2003 w kategorii „Najlepszy album — muzyka kameralna”. Dokonał licznych nagrań dla Polskiego Radia i Telewizji, a także muzyki filmowej, teatralnej i rozrywkowej. Jest zatrudniony w Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie na stanowisku profesora, w latach 2002–2005 pełnił obowiązki kierownika Międzyuczelnianej Katedry Akordeonistyki, od 2008 roku funkcję Prodziekana, a od 2011 roku był Dziekanem Wydziału Instrumentalnego, od roku 2012 jest kierownikiem Międzyuczelnianej Katedry Akordeonistyki. Jego studenci ponad 50 razy byli nagradzani na międzynarodowych i ogólnopolskich konkursach akordeonowych i interdyscyplinarnych w kategoriach solowych i kameralnych. Profesor Klaudiusz Baran w kadencji 2012–2016 pełnił funkcję prorektora ds. artystycznych. W wyborach 2016 został wybrany rektorem Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina. Odznaczony Brązowym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis.

R. Kuciński, zdj. autor