Kiedy rewaloryzacja Parku Miejskiego? Zwycięski projekt poznamy w grudniu

Opracowanie koncepcji i dokumentacji projektowej to jedno ze zwycięskich zadań, które kaliszanie wybrali w głosowaniu nad pierwszym w historii miasta Budżetem Obywatelskim w 2014 r. I początek dużego przedsięwzięcia, którego celem będzie przywrócenie dawnej świetności jednemu z najstarszych zieleńców w Polsce. Tego, jak widzą to projektanci dowiemy się w grudniu.

Zwycięzcę wyłoni powołany niedawno Sąd Konkursowy, na czele którego stanął prof. dr hab. inż. arch. Sławomir Gzell z Politechniki Warszawskiej. Zespół wybierze najlepszą pracę, ale także opracuje wnioski, zalecenia i wytyczne dla przyszłego wykonawcy prac. - W lipcu tego roku, wspólnie z liderami projektów, którzy wnioskowali o rewitalizację parku w ramach Funduszu Obywatelskiego zdecydowaliśmy o odstąpieniu od negocjacji ze Stowarzyszeniem Architektów Polskich w sprawie organizacji konkursu urbanistyczno-architektonicznego – wyjaśnia Piotr Kościelny, wiceprezydent Kalisza.  - Przyczyną tej decyzji była rozbieżność w kluczowej kwestii, dotyczącej praw autorskich do zwycięskiej pracy konkursowej. Dlatego organizacją przedsięwzięcia zajęło się Biuro Rewitalizacji.

Konkurs ogłoszony zostanie jeszcze w sierpniu. – Po wyłonieniu zwycięzcy, do połowy 2017 r. chcemy uzyskać dokumentację projektową i pod koniec przyszłego roku przystąpić do wyłonienia wykonawcy – mówi Izabela Grześkiewicz, kierownik Biura Rewitalizacji Urzędu Miejskiego w Kaliszu. – Samo przedsięwzięcie chcielibyśmy zrealizować w ciągu kolejnych 2 lat, ale wszystko zależy od tego, czy pozyskamy na ten cel środki zewnętrzne. Jeśli nie, umówimy się ze zwycięzcą projektu na etapowanie prac.   

*

Park Miejski w Kaliszu założony został w 1798 r. Od tego czasu był wielokrotnie powiększany i przekształcany; w XIX wieku uważano go za najpiękniejszy polski ogród publiczny. Powstał z inicjatywy Prusaków na terenach dawnego renesansowego ogrodu jezuickiego i przyległych pastwisk miejskich. Na początku XIX w. nieopodal parku, jako największej ówczesnej atrakcji turystycznej, zaczęły powstawać rozrywki, m.in. bufet z salą bilardową. W 1835 r. wybudowano nowy gmach teatralny.

W latach 1840 - 50 powstały dwa kanały: Rypinkowski i Bernardyński, które miały zapobiec wylewom Prosny. W 1843 r. wykopano staw “Kogutek” z wysepką pośrodku, na której stanęła altanka. W 1844 r. powstał “Domek Szwajcarski”, rozebrany w 1986 r.

Katastrofalna powódź w 1854 r. spowodowała liczne zniszczenia. Z czasem zieleniec został jednak odbudowany; w 1886 r. powstała oranżeria, poszerzono też drzewostan, wytyczono nowe aleje, a  park osiągnął w pełni styl angielski. W 1878 r. pojawił się marmurowy zegar słoneczny, a z początkiem XX wieku również marmurowy posąg kwiaciarki jako bogini flory.

Kaliskiego zieleńca nie oszczędziły obie wojny światowe. Podczas okupacji niemieckiej Polacy nie mogli wchodzić na jego teren. Po roku 1945 nastały dla parku nowe czasy. Rozebrano stare bramy i ogrodzenie, powstał też Cmentarz Żołnierzy Radzieckich.

W latach 60. i 70. zainstalowano oświetlenie na głównych alejach spacerowych. W roku 1964 r. park został zarejestrowany w Państwowym Rejestrze Zabytków. Zlikwidowano oranżerię i zwierzyniec, wyasfaltowano część alejek, posadzono nowe rośliny, wzniesiono dwie fontanny.

Trzy lata temu, w 2013 r. dokonano inwentaryzacji parkowej zieleni. Inwentaryzacją objęto teren ponad 29 ha, w tym również przylegające do parku: Cmentarz Żołnierzy Radzieckich i Ogródek Jordanowski. Naliczono 4182 drzewa i 467 obiektów zieleni niskiej

MIK, fot. arch. źródło: parki.org.pl