Burzliwe losy
Puchar Polski to drugie w krajowej hierarchii najważniejsze rozgrywki klubowe w siatkówce kobiet. Ich losy były zmienne i burzliwe. Po raz pierwszy te zmagania odbyły się w roku 1932 jako Puchar Polskiego Związku Gier Sportowych. Wzięły w nim wówczas udział dwa zespoły – AZS Warszawa i HKS Łódź. Zarówno pierwsza, jak i cztery kolejne edycje zakończyły się triumfem warszawskiego zespołu. Potem zawodów nie rozgrywano przez 14 lat. Wznowiono je w 1950 roku jako Puchar Polskiego Związku Koszykówki, Siatkówki i Szczypiorniaka. Nazwy pucharowych spotkań zmieniane były jeszcze kilkukrotnie, nie brakowało też kolejnych przerw w rywalizacji. Cykliczną formę zmagania przyjęły dopiero od 1981 roku. Najwięcej pucharowych triumfów święciły zawodniczki BKS Stali Bielsko-Białej, które wygrały siedem edycji, a na podium stawały w sumie aż 20 razy. Pod tym względem są niekwestionowanymi liderkami. Ale i siatkarki z Kalisza trwale i złotymi zgłoskami zapisały się w historii PP. W tabeli wszechczasów tych rozgrywek zajmują aktualnie wysokie piąte miejsce. Po główne trofeum sięgały czterokrotnie.
Beniaminek na siatkarskich salonach
Do elitarnego grona drużyn, które posmakowały triumfu w rozgrywkach o Puchar Polski, kaliszanki dołączyły w roku 1996. Rozgrywały wtedy szczególny sezon, bo pierwszy po wywalczeniu przez zespół Augusto historycznego awansu do I ligi serii A, czyli najwyższej klasy rozgrywkowej w kraju. Podopieczne Edwarda Superlaka (byłego trenera kadry narodowej) i Mariana Durleja przebojem wdarły się wówczas na siatkarskie salony. Były objawieniem nie tylko w lidze, gdzie wygrywały mecz za meczem, zdobywając w kwietniu wicemistrzostwo Polski, ale też, nieco wcześniej, bo w styczniu, w Pucharze Polski. W półfinale rozprawiły się w trzech setach z Gedanią, a w pamiętnym i dramatycznym finale, który rozegrano w hali przy ulicy Łódzkiej, pokonały faworyta Chemika Police 3:2 (15:1, 15:11, 10:15, 13:15, 15:13). Był to pierwszy prestiżowy triumf w historii klubu, na który zapracowały – oprócz wspomnianych trenerów – Hanna Kolasa, Katarzyna Komorniczak, Agata Kopczyk, Elżbieta Kościelna, Elżbieta Kulpa, Swietłana Niekrasowa, Małgorzata Niemczyk, Natalia Tobolska, Marzena Szewczyk-Kapuścińska, Anna Szymandera i Anna Walczak.
Podwójna korona
Do rozgrywek w sezonie 1997/1998 kaliski zespół przystąpił już jako mistrz Polski. Drużyna zadebiutowała wówczas w zmaganiach Ligi Mistrzyń (po dobrych występach zajęła trzecie miejsce w grupie), ale priorytetem była obrona tytułu i powalczenie o krajowy puchar. Cel ten był trudny do zrealizowania, bo podobnie jak w ubiegłym roku za siatkarkami z grodu nad Prosną jak cień podążały zawodniczki Dick Black Andrychów. Właśnie z tą ekipą podopieczne Czesława Tobolskiego (w trakcie poprzedniego sezonu zastąpił Edwarda Superlaka) i Mariana Durleja bezpośrednio walczyły o główne trofea. I znów, jak rok wcześniej, to kaliszanki były na ustach całej siatkarskiej Polski. Decydujące mecze rozegrano na początku kwietnia. Najpierw siatkarki Augusto (wzmocnione m.in. reprezentantkami Peru – Leylą Chihuan i Yulissą Zamudio) obroniły mistrzostwo kraju, a kilka dni później ponownie ograły drużynę z Andrychowa (prowadził ją wtedy legendarny „Kat” – Hubert Wagner), zdobywając Puchar Polski. Turniej odbył się w Krakowie. Założenie podwójnej korony rozwiało wszelkie wątpliwości – Kalisz stał się stolicą żeńskiej siatkówki!
Puchar na koniec ery Augusto
Rok później finałowe zmagania rozegrano w Węgrowie. Tam kaliszanki wygrały trzy mecze – z Naftą Piła, Stalą Mielec (po 3:0) i miejscowym Nike (3:1) – po raz trzeci zdobywając trofeum. Najlepszą zawodniczką turnieju została Małgorzata Glinka, która przed startem sezonu dołączyła do kaliskiej drużyny z ekipy najgroźniejszego ligowego rywala – Dick Black Andrychów. Triumf w Węgrowie ma wartość sentymentalną, bo był to ostatni wielki sukces, jakie kaliskie siatkarki odniosły pod szyldem Augusto. Po sezonie 1998/1999 ze sponsorowania zespołu wycofał się bowiem August Ryszard Tomaszek.
Z piekła do nieba w Bielsku
Na pucharowym szczycie kaliszanki znalazły się raz jeszcze – w sezonie 2006/2007. Trzon drużyny stanowiły wówczas m.in. Anna Barańska, Anna Woźniakowska i Eleonora Dziękiewicz oraz Czeszki Milada Spalova i Tereza Matuszkova. Dowodził nimi słowacki szkoleniowiec Igor Prielożny, któremu pomagał Mariusz Pieczonka. Pod ich skrzydłami zespół z Kalisza rozgrywał chyba najlepszy w dziejach klubu sezon. Zanim sięgnął po czwarte mistrzostwo Polski, w pięknym stylu wywalczył krajowy puchar. Pasjonujący turniej odbywał się wtedy w Bielsku-Białej w dniach 20-22 kwietnia. Do finału, w którym Winiary zagrały z miejscowym Aluprofem, team znad Prosny awansował po gładkich wygranych z Gwardią Wrocław i Muszynianką Muszyna. W rozstrzygającym boju obie ekipy zafundowały kibicom ogrom emocji. Siatkarki Winiar przegrywały już 0:2, ale mimo to zdążyły jeszcze przeciwstawić się rywalkom. Najpierw doprowadziły do tie-breaka, a w nim zwyciężyły do 8. MVP zawodów została Eleonora Dziękiewicz. Wyróżnione zostały także Anna Barańska (najlepsza zagrywająca), Magdalena Godos (najlepsza rozgrywająca) i Agata Sawicka (najlepsza przyjmująca).
Michał Sobczak, fot. fanpage Siatkówka żeńska dla Kalisza, bks.bielsko.pl, arch.
***
Kaliskie triumfy w Pucharze Polski siatkarek
sezon 1995/1996 (turniej w Kaliszu)
Augusto: Hanna Kolasa, Katarzyna Komorniczak, Agata Kopczyk, Elżbieta Kościelna, Elżbieta Kulpa, Swietłana Niekrasowa, Małgorzata Niemczyk, Natalia Tobolska, Marzena Szewczyk-Kapuścińska, Anna Szymandera, Anna Walczak. Trenerzy: Edward Superlak i Marian Durlej.
sezon 1997/1998 (turniej w Krakowie)
Augusto: Leyla Chihuan, Kamila Frątczak, Iwona Hołowacz, Agata Kopczyk, Elżbieta Kulpa, Marta Maciejak, Swietłana Niekrasowa, Małgorzata Niemczyk, Adriana Ostrowska, Natalia Tobolska, Anna Woźniakowska, Yulissa Zamudio, Agata Żebro. Trenerzy: Czesław Tobolski i Marian Durlej.
sezon 1998/1999 (turniej w Węgrowie)
Augusto: Kamila Frątczak, Małgorzata Glinka, Iwona Hołowacz, Ewa Kowalkowska, Agata Krzysztofek, Elżbieta Kulpa, Małgorzata Niemczyk, Adriana Ostrowska, Swietłana Riabko. Trenerzy: Czesław Tobolski i Marian Durlej.
sezon 2006/2007 (turniej w Bielsku-Białej)
Winiary: Anna Barańska, Anna Woźniakowska, Ewelina Toborek, Olga Owczynnikowa, Izabela Żebrowska, Agata Sawicka, Magdalena Godos, Eleonora Dziękiewicz, Milada Spalova, Tereza Matuszkova. Trenerzy: Igor Prielożny i Mariusz Pieczonka.
Napisz komentarz
Komentarze